معرفی رشته های هنری – جاجیم بافی

جاجیم بافی:

جاجیم یا جاجِم، دستبافته ای پشمین، منقش و بدون پرز و غالباً مخصوص نواحی سردسیر است. هنر جاجیم بافی از قدیمی ترین دست بافت های ایرانی بشمار می رود که در مناطق مختلف روستایی و عشایری کشورمان انجام می گردد.

جاجیم معمولاً به صورت راه راه و شبیه به رنگین کمان طولی بافته می شود. نخ های آن از پنبه یا پشم تابیده بسیار زبر و خشن و یا ترکیبی از پنبه و پشم می باشد. برای بافت جاجیم نیاز به دستگاه (دار) جاجیم بافی است. این دار بر خلاف دیگر دار ها به صورت افقی روی زمین قرار می گیرد. روش های بافت جاجیم در نقاط مختلف ایران تا حدودی یکسان بوده و عمده تفاوت در طرح ، رنگ و اندازه آنهاست که در هر منطقه ای اسامی و ویژگی ها و خصوصیات خاص خود را دارد.

ایرانیان در گذشته جاجیم را بیشتر بر روی کرسی و رختخواب های کنار اتاق می انداختند یا به عنوان رختخواب پیچ، روانداز و حتی رویه لحاف از آن استفاده می کردند.

شرایط و ضوابط:

• قطع کار (اندازه اثر)، حداقل 50*70 و حداکثر به طول 156 سانتیمتر
• اثر در سال تحصیلی جاری خلق شده باشد.
• استفاده از قاب شیشه ای مجاز نمی باشد.

نمونه اثر:

 

ملاک های داوری:

دانلود نمون برگ داوری

 

فرم ها و مستندات:

دانلود فرم ها و نمون برگ ها